پول اشتراک را باید بدهید، پول تبلیغات جدا
امروز بازار ویاودیها در کشور رشد بسیاری کرده، تا جایی که برخی از پلتفرم‌ها نگرانی‌ای بابت هزینه‌ها و فروش اشتراک ندارند و درآمدشان را تضمین شده می‌دانند.
«هزینه اشتراک پلتفرم‌ها خیلی زیاد شده و کلی از حجم اینترنت هم باید پای تبلیغات اول و آخرش میره!» شاید این اعتراض شما هم باشد، وقتی که به‌صورت میانگین نزدیک به 150 هزار تومان هزینه اشتراک ماهیانه پرداخت می‌کنید و باید برای هر فیلم چند دقیقه تبلیغات را تحمل کنید.
در حالی که درآمد اصلی ویاودیها در تمام دنیا از فروش اشتراک به اعضا است، برخی از پلتفرم‌های ایرانی اهمیتی به این درآمد نمی‌دهند، انتشار گسترده آثار این پلتفرم‌ها در شبکه مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای نیز اتفاقی است که جلوی فروش اشتراک را گرفته و اقدامی در مقابله با آن انجام نمی‌شود.
پیش از برخی از آثار در برخی از پلتفرم‌ها قرارداد اسپانسرینگ خود را برپایه بازدید و انتشار بالا بسته بودند، اتفاقی که باعث می‌شود تا تولید کننده بی علاقه به انتشار غیر قانونی فیلمش نباشد.
در حال حاضر چندین پلتفرم در فضای شبکه نمایش خانگی فعال هستند، تمامی آنها جز یکی، اشتراک ماهانه می‌فروشند و یک پلتفرم هم بدون دریافت هزینه اشتراک از محل تبلیغاتش درآمد دارد.هرچند دیگر پلتفرم‌ها هم از درآمد تبلیغات نگذشته‌اند، شکل جدید اسپانسرینگ هم به این لیست اضافه شده و اسامی برندها لابه‌لای سکانس‌های آثار گنجانده شده‌اند.
حقوق مشترکین در تمام جهان از عناصر مهم ویاودیها است، در همین رابطه هم قوانین بازار رقابتی و حقوق مصرف کنندگان وضع شده است، همچنین بازار رقابتی با حضور تعداد بالای پلتفرم‌ها نیز می‌تواند به حمایت بیشتر از مضرف کنندگان کمک کند.
برخی معتقدند که «در تمام دنیا وی‌او‌دی‌های مختلف از راه‌های متفاوتی مثل تبلیغات، فروش اشتراک و ترافیک اینترنت درآمد دارند و تکرار این اتفاق در ایران نیز ایرادی ندارد، هزینه تولید محتوا بالا است و تبلیغات داخل سریال‌ها باعث می‌شود تا هزینه تولید تامین شود.»در مقابل عده‌ای می‌گویند که «تکیه صرف نمایش خانگی بر تبلیغات باعث می‌شود تا توجه به قانون کپی‌رایت برای پلتفرم‌ها اهمیتی نداشته باشد، از طرفی هزینه اشتراک بالا و وجود بازار غیر قانونی نیز مخاطب را از مجرای قانونی دریافت محتوا دور می‌کند.»
ویاودیها در تمام دنیا از قوانین حمایت از مصرف کنندگان پیروی می‌کنند، فروش اشتراک در پلتفرم‌های بزرگ دنیا به چند شکل انجام شده تا مخاطب مطابق با نیاز و بودجه‌ای که دارد یکی از انواع آن را انتخاب کند.برای مثال نتفلیکس پلن‌های «بیسیک»، «استاندارد» و «پریمیوم» را برای مخاطب عرضه می‌کند و تفاوت اصلی این سه در کیفیت پخش و تعداد کاربرانی است که می‌خواهند به‌طور همزمان از اکانت استفاده کنند. یکی دیگر از تفاوت‌های این سه پلن، امکان تماشا یا عدم تماشای تبلیغات است که در پلن آخر یعنی پریمیوم اصلا تبلیغاتی وجود ندارد.یعنی تماشای تبلیغ در پلتفرم‌های نمایش خانگی در جهان اختیاری تلقی می‌شود، یا پولش را بدهید، یا تماشایش کنید، اما در ایران پول اشتراک را باید بدهید، پول تبلیغات جدا.
منبع: فارس
