کیوسک اندیشه و هنر/ برنامه ای که هیچگاه دستاویز «سلبریتی‌ها» برای دیده شدن قرار نگرفت
کیوسک، استراتژی و سینمایی که باید باشد
«کیوسک» عنوان برنامه‌ای بود که رویدادهای فرهنگی و هنری کشور را ورق می‌زد و با نگاهی تحلیلی رویدادهای فرهنگی را از سر می‌گذراند اما خیلی زود کیوسک تبدیل به یک برنامه سینمایی شد. برنامه‌ای با اجرای احسان عبدی‌پور که در کارنامه سینمایی‌اش فیلم‌هایی چون «تنهای تنهای تنها»، «پاپ» و «تیک‌آف» دیده می‌شود و تلاش داشت در این مدت معدود پخش خود، موضوعات استراتژیک، مهم و به‌روز سینما را مورد کنکاش قرار دهد. در میان مزیت‌‌‌هایی که کیوسک در صداوسیما به ارمغان آورد، این نکته بیش از سایرین قابل تامل است که این برنامه با پرداختن به موضوعات استراتژیک، عمیق و به‌روز سینمای ایران سعی داشت این چالش‌ها را به یک رهاورد مشخص برساند. آنچه این تلاش را پسندیده‌تر می‌کرد فراهم کردن بستر گفت‌وگو بین 2 طیف هنری با عقاید گوناگون بود که در فضایی محترمانه و غیرحاشیه‌ای سعی در واکاوی این مضامین داشتند. به طور مثال زمانی که بحث کمدی‌های گیشه‌ای و ابتذال در سینما مطرح شد، کیوسک با دعوت از علی عطشانی و کاظم راست‌گفتار، از کارگردانان سینما و همچنین محمدتقی فهیم به عنوان منتقد سینمایی به بررسی این چالش پرداخت. همچنین شبکه نمایش خانگی به عنوان رقیبی برای تلویزیون و صنعت مکملی برای سینما مطرح می‌شود که بررسی آن در کیوسک با حضور سیدامیر پروین‌حسینی و سعید خندق‌آبادی شکل گرفت. مهاجرت و بازگشت هنرمندان از شبکه جم، ورود پول‌های مشکوک به سینما و… هم دیگر موضوعات مهم و استراتژیک عرصه هنر هفتم است که کیوسک برخلاف بسیاری از برنامههای سلبریتی‌محور تلویزیون، جسارت ورود به آن را پیدا کرد. این موضوعات در زمره پراهمیت‌‌‌‌‌ترین مسائل سینما به حساب می‌‌‌‌‌‌‌‌آید که برای رشد این صنعت باید حل شود، البته گاهی تخصصی‌شدن برخی بحث‌ها باعث دور شدن فضای برنامه از ذائقه مخاطب عام می‌شد.
پیشنهاداتی برای ادامه راه
با این همه «کیوسک» هیچگاه دستاویز «سلبریتی‌ها» برای دیده شدن قرار نگرفت و موضوعات حاشیه‌‌‌ای، زرد و غیرضروری را برای به چشم آمدن انتخاب نکرد. هر چند برای بیشتر دیده شدن باید گاهی از حضور سلبریتی‌ها نیز کمک گرفت اما بدون شک راه‌حل این مساله تبدیل شدن به برنامههای زردی همچون «من و شما» هم نیست. به نظر می‌رسد تنوع بخشیدن به برنامه با حضور چند مجری یکی از ضروری‌ترین مسائلی است که کیوسک در صورت ادامه تولید باید آن را مورد توجه قرار دهد. در کنار آن، تقلیل پیدا کردن یک مجله هنری به سینما موجب می‌شود مسائل و جذابیت‌‌های سایر عرصه‌‌های هنر و فرهنگ مورد غفلت واقع شود. موسیقی، تئاتر، هنرهای تجسمی و ادبیات هرکدام دارای مخاطبان خاص و مسائل مبتلابه زیادی است که می‌تواند گستره کیوسک را از یک برنامه گفت‌وگومحور سینمایی به یک برنامه جامع، موثق و اثرگذار در حوزه‌های گوناگون فرهنگ و هنر تبدیل کند. این تنوع نه در محتوا که در فرم و اجرای برنامه نیز ضروری است مورد توجه قرار گیرد. تنوع لوکیشن‌ها، قالب‌‌های ارائه برنامه و تعدد مجری‌‌های برنامه با حضور یک مجری اصلی چهره می‌تواند طیف‌‌های گوناگونی را به کیوسک جذب کند؛ هرچند این مساله ارتباط مستقیمی با بودجه یک برنامه دارد و محیط تنگ لوکیشن کیوسک با چند عدد نمایشگر نشان‌دهنده محدودیت‌‌های مالی بالای این برنامه است. زمان پخش کیوسک نیز از دیگر عواملی است که باعث شد این برنامه و تیم سازنده آن به اندازه شایستگی‌هایش به چشم نیاید. ساعات پایانی شنبه‌شب، یعنی اولین روز هفته به هیچ عنوان نمی‌تواند زمان مناسبی برای روی آنتن رفتن چنین برنامه‌ای باشد. در کنار این، تغییرات گاه و بیگاه زمان پخش برنامه و ناهماهنگی‌ها در اختصاص ساعتی مشخص به کیوسک نیز از دیگر چالش‌های سازندگان این برنامه در فصل اول آن بود. با این وجود، این برنامه نوپا با تیم جوان و دغدغه‌مند در فصل اول خود توانست شایستگی‌‌های حداقلی را برای تبدیل شدن به یکی از برنامههای برند سیما ثابت کند و باید منتظر ماند و دید آیا مدیران رسانه ملی به فصل دوم و حرفه‌ای‌‌‌‌‌‌تر کیوسک تن خواهند داد یا خیر؟
نه به نظر من خیلی خوب بود. من چندین قسمت این برنامه را به صورت جسته گریخته دیدم، با این که پیگری این برنامه نبودم ولی همان بخش های کوتاهی هم که پای این برنامه بودم بسیار جالب توجه بود و جذاب بود. هرچند شاید بحث های تخصصی سینمایی رد و بدل می شد