فاشیست‌های توبه پذیر!
محمدرضا شهبازی
همزمان با درگذشت محمدرضا شجریان و بحثهای پیرامون این اتفاق و زندگی هنری و موضع‌گیری‌های سیاسی او، یک بحث دیگر هم در فضای مجازی مخصوصا توئیتر بالا گرفته است: «پذیرش توبه علیرضا افتخاری»!
علیرضا افتخاری که روزگاری یکی از مورد اقبال‌ترین خوانندگان سنتی کشور بود، بعد از اینکه در خلال فضای ملتهب سال 88 در یک همایش با محمود احمدی‌نژاد دست داد و او را در آغوش گرفت، از طرف جریان روشنفکری مورد شدیدترین حملات، فحاشی و هتاکی قرار گرفت، تا جایی که اساسا هنرمندی او و صدای خوبش و آثار مورد اقبالش هم زیر سوال رفت.
حال اما بعد از قریب یازده سال، جریان روشنفکری با منت و از روی بزرگواری حاضر شده است توبه او را بپذیرد و با عنایت به پشیمانی قلبی و اقرار چندباره متهم به سهوی بودن آن جنایت، از کنار این خطای نابخشودنی بگذرد و قبول کند که او، ای… همچین ته صدایی هم دارد!
این واقعیت جریان روشنفکری ماست! فاشیستهایی که بخاطر مصافحه با یک رئیس‌جمهورِ به زعم آنها دوست‌نداشتنی و حتی گیرم غیرقانونی، نه تنها آبرو و حیثیت خانوادگی یک نفر را هتک می‌کنند، که حتی اصل هنرمندی و توانایی‌های فنی او را زیرسوال برده و مورد تمسخر قرار می‌دهند. و جالب آنکه همزمان مدعی جدایی هنر از سیاست، و لزوم پرداختن به هنر فارغ از سویه‌های ایدئولوژیک و… هم هستند.
