نویسنده «نامیرا» برای «یتیم‌خانه ایران» چه نوشت؟
به گزارش هفت راه، صادق کرمیار فیلمنامه نویس و نویسنده با سابقه در یادداشتی در ارتباط با فیلم سینمایی «یتیم‌خانه ایران» نوشت: «یتیم‌خانه ایران» فیلم تأثیرگذاری است که می‌تواند مخاطب را با گذشته نه‌چندان دور خود آشنا کند. در بخشی از یادداشت کرمیار آمده است: «می‌گویند وظیفه هنرمند این است که آن دسته از وقایع تاریخی که بر نسل جاری و نسل‌های بعد تأثیر می‌گذارد، در قالب هنری ماندگار و جاودانه کنند اما کدام اثر هنری درباره این فاجعه انسانی در طول 100 سال گذشته خلق شده است؟ کدام نویسنده و شاعر ما از این دوران سخنی گفته که به یاد ما مانده باشد؟ متأسفانه فضای کنونی جامعه نیز به قدری مسموم و سیاست‌زده است که اگر از فاجعه زلزله منجیل و رودبار هم اثر هنری خلق کنیم، باز به یک گروه برمی‌خورد و تفسیر و تعبیرهای سیاسی و جناجی بر آن سوار می‌کنند».
کرمیار در بخشی دیگر از یادداشت خود با اشاره به وجود استقلال کشور از دست اجانب آورده است: «در چنین شرایطی است که می‌فهمیم جز به توانایی‌های ملت خود به هیچ کشوری نباید تکیه کنیم و هر روز بر این توانایی‌ها بیفزاییم. در غیر این صورت مانند همان زمان با ما رفتار خواهند کرد و آرد و سیب‌زمینی را هم بر ما روا نخواهند داشت. حاضرند ملتی را قتل‌عام کنند تا سربازان‌شان سرپا بمانند، چون قدرت دارند و می‌توانند آنچه می‌خواهند با ملت مفلوک و شکست خورده انجام دهند. این فهم تنها وقتی در ذهن ملت جای می‌گیرد و پذیرفته می‌شود که نویسنده و هنرمند بزنگاه‌های تاریخی کشور را در قالب روایت زیبای هنری بیافریند. شبی که فیلم «یتیم‌خانه ایران» را در سالن کورش دیدم، چون در رمان «دشت‌های سوزان» خود به گوشه‌ای از آن مقطع تاریخی پرداخته‌ام، با بغض از ابوالقاسم طالبی تشکر کردم که به موضوع بکری پرداخته که کمتر کسی جرات می‌کند به آن نزدیک شود. به هر به هر روی «یتیم‌خانه ایران» فیلم تأثیرگذاری است که می‌تواند مخاطب را با گذشته نه‌چندان دور خود آشنا کند و این هشدار را می‌دهد که اگر بر توانمندی‌های بومی و ملی خود تکیه نکنیم، تکرار چنین فاجعه‌ای چندان دور از ذهن نخواهد بود».
کرمیار ضمن اشاره به ویژگی‌های فنی فیلم «یتیم‌خانه ایران» و تلاش‌های فیلمساز و عوامل در به نمایش درآوردن بخش مهمی از تاریخ کشورمان در ادامه نوشت: «صحنه‌هایی که بشدت مورد نیاز ملتی است که گاه دچار فراموشی تاریخی می‌شود و این نسیان موجب تکرار خطاهای تاریخی خواهد شد که جبران‌ناپذیر خواهد بود. اگر من منتقد سینما بودم و کارگردان فیلم را هم دوست نداشتم، باز تلاش می‌کردم فرزندان سرزمینم این فیلم را ببینند، بلکه زمینه‌ای فراهم شود تا کارگردانی که دوستش دارم فیلم دیگری با این موضوع بسازد تا بزنگاه‌های تاریخی سرزمینم به فراموشی سپرده نشود».
منبع: وطن امروز
