چرا جشنواره شعر فجر، امسال جنجالی نشد؟
- قرار است عنوان ثابت این ستون «بی‌هیاهو» باشد و نگارنده نیز تلاش خود را دارد تا دور از هیجان‌‌های کاذب رسانه‌ای برخی مسائل را با مخاطب خود در میان بگذارد ولی این قول وحی منزل نیست و شاید برخی مطالب آینده این ستون با عنوانش همخوانی نداشته باشد.
مجله فرهنگی «هفت راه»- مصطفی وثوق‌کیا: امسال نهمین جشنواره شعر فجر ظاهرا خصوصی شده بود و بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان متولی برگزاری آن بود. اصحاب شعر و ادب از دوره قبل جشنواره با دبیری عبدالجبار کاکایی خاطره خوشی نداشتند و همه به یاد داشتند جنجال‌های جشنواره‌ای که قرار بود به اصطلاح از تک‌صدایی دربیاید.
با این حساب و کتاب هم بود که بنیاد تصمیم گرفت از ابتدای کار خود را از حاشیه دور کند و قدم اول را سفت بگذارد. پس باید دبیری انتخاب می‌کرد که اهل حاشیه نباشد و در عین حال نیز به لحاظ وجهه علمی و عملی شعر مورد توجه.
در این گیرودار بود که خبر رسید اسماعیل امینی به عنوان دبیر علمی انتخاب شده و قرار است سازوکار شعرخوانی‌ها و نحوه انتخاب آثار برتر را زیرنظر بگیرد. اهل ادبیات امینی را به صراحت می‌شناسند. کسی که در عین تعهد به ادبیات انقلاب اسلامی، این جریان را بی‌نیاز از نقد نمی‌بیند و نظرات گاه انتقادی خود را نیز بیان می‌کند، چه در عرصه رسانه و چه در شبکه‌های اجتماعی. پس انتخاب اول خوب انجام شد و این زمینه برگزاری دیگر بخش‌های جشنواره شد.
جشنواره شعر فجر به دلیل ماهیت برگزاری آن در پیوند مستقیم با انقلاب اسلامی قرار دارد و دقیقا به همین دلیل بود که سال گذشته برخی شعرخوانی‌ها به حق مورد اعتراض جریان‌های ادبی متعهد قرار گرفت. اما در دوره نهم علی‌رغم آن که محافل شعرخوانی از تهران تا همدان، آبادان تا قم و حتی خارج از کشور گسترش یافته بود، انتخاب دقیق و مناسب شعرا برای شعرخوانی‌ها باعث شد که این محافل از جنجال و هیاهوی بیهوده بری باشد و با وجود خوانش اشعار منتقدانه دچار حاشیه نشود و از ریل اصلی‌ش خارج نشود.
گفتنی درباره این دوره جشنواره شعر فجر زیاد است اما به عنوان نکته آخر باید به تصمیم بنیاد برای عوض کردن شیوه بین‌المللی بودن جشنواره اشاره کرد. رسم بود در سال‌های قبل شاعرانی از دیگر کشورها حضور می‌یافتند تا جنبه بین‌المللی بودن جشنواره حفظ شود اما با تصمیمی متفاوت امسال قرار شد محافل شعرخوانی در چند کشور همسایه ایران برپا شود و کابل، بصره و باکو مقصد تعدادی از شعرای ایرانی بود که به همراه همتایان خود از کشور اصلی برپا کننده شعر فجر باشند.
این کار اگر چه باعث شود جشنواره شعر فجر از بعد «بین‌المللی» به بعد «برون‌مرزی» تغییر فاز دهد اما گویای یک نکته بود و آن استفاده درست از ظرفیت نهادهای دیگر در حوزه فرهنگ و حتی اقتصاد و سیاست بود تا بتوان قدمی برای شعر ایران زمین برداشته شود.
