علیرضا داوودنژاد خطاب به 5+1: به فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای ایران پیله نباید کرد
مجله فرهنگی هنری هفت راه-گروه سینما: بعد از گذشت ده روز از رسانه‌ای شدن کمپین هسته‌ای شش سینماگر که به سفارش وزارت امور خارجه و با شعار «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» در فضای مجازی منتشر شد و نیز اظهارات روشنگرانه «مجید مجیدی» پیرامون ماهیت سفارشی این کمپین با شاه بیت «کدام عقل سلیمی توافق هسته‌ای به هر قیمت را تایید می‌کند؟!»، «علیرضا داوونژاد» کارگردان کهنه‌کار سینمای ایران با نوشتن یادداشتی خطاب به اعضای گروه 5+1، نشان داد که ظاهراً اقدامات خودجوش سینماگران در موضوع هسته‌ای، عیار بالاتری نسبت به اقداماتی دارد که وزارت امور خارجه در عقبه‌ی آن قرار دارد.
به گزارش مجله فرهنگی هنری هفت راه، «علیرضا داودنژاد» در نوشتاری خطاب به اعضاء گروه ١+٥ از حق فناوری هسته‌ای ایران دفاع کرد. این کارگردان سینما در یادداشتش آورده است:
«ما ابناء بشر با دنیا چه کرده‌ایم؟ با ده‌ها هزار موشک قاره پیمای هسته‌ای بر گرد زمین کمربندی انتحاری بسته‌ایم و با”حق وتو” به زور و چنگ و دندان رسماً اصالت داده‌ایم.
بالاترین مراتب پژوهش، علم،فناوری،تاسیسات صنعتی و زنجیره تولید را در اختیار تسلیحات مرگ بار قرارداده‌ایم و کینه‌ورزی و دشمنی و جنگ را به ضرورتی اجتناب‌ناپذیر بدل کرده‌ایم. تعرض به زمین و آسمان و غارتِ منابع طبیعی وتخریب جَوّ به رفتاری روزمره بدل شده و کسی جلودار تبلیغات لجام گسیخته‌ای نیست که به سبقت‌جویی تولید و مصرف از یکدیگر دامن می‌زند. به نظر نمی‌رسد شما نیز چنین دنیایی را عاقلانه بپندارید؛ولی گویا دیگر فرمان به دست کسی نیست.
آیا بهتر نیست به جای تهدید و تحریم و امنیتی‌تر کردن ایران به صدایی که از این کشور شنیده می‌شود و در پی نقد و آسیب شناسی و جستجوی راه‌حل برای این اوضاع بی‌سامان است گوش بدهیم؟
“میزان رای ملت است”،”سینما و تلویزیون و مطبوعات از مظاهر تمدن هستند” و یا “بانوان باید در صحنه باشند”. اگر پیام‌هایی نظیر این‌که از انقلاب اسلامی ایران در همان ابتداء به گوش می‌رسید با توجه و استقبال روبرو می‌شد و به جای توطئه و کودتا و شورش و ترور و جنگ و تحریم برخوردهایی مثبت روی می‌داد؛امروزه آیا افراطی‌گری این چنین در منطقه و دنیا عرصه جولان پیدا می‌کرد؟ آیا به خسارت‌های غروری که جهان صنعتی ما را بدان مبتلاء کرده پایان نباید داد؟ آیا وقت فروتنی و رفتار عاقلانه و مشورت وگفتگوی گره‌گشا فرا نرسیده است؟
به فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای ایران پیله نباید کرد. به شفافیت این فعالیت‌ها قانع باید شد. اگر واقعاً مقصود امنیت، عدالت و صلح است ایران نه مساله که بخشی مهم از راه‌حل است.
اگر بخواهیم با دنیا بهتر تا کنیم؛اگر بخواهیم از آلام بشری بکاهیم و روزهای آسوده‌تری پیش‌روی او قراردهیم،دوستی با ایران بهترین آغاز است.»
