«پا جای پای بزرگتر ها»

یادداشت فرزانه زینلی برای رمان ارتداد در هفتمین نشریه تلگرامی هفت راه

«خب فیلسوف بزرگ، در مکتب شما عشق چه معنایی دارد؟!»-
این دیالوگ، فقط بخشی از آخرین رمان وحید یامین‌پور نیست؛ این پرسش را می‌‌توان بعد از هر صفحه، از نویسنده پرسید و بعدش، منتظر خطابه‌ای درباره مفاهیم بنیادی زندگی در بطن مبارزه بود.

یک رمان عاشقانه، یک زوج انقلابی، فراز و نشیب های زندگی زناشویی و دیالوگ هایی عمیق از جنس فلسفه. احتمالا این ترکیب شما را به یاد «یک عاشقانه آرام» بیاندازد؛ اما اگر به همه اینها یک سوژه قوی و بکر، یک نویسنده جدید که خیلی خوب لحن نادر ابراهیمی را حفظ کرده و کمی اغراق اضافه کنیم، ترکیب جدید نامش «ارتداد» است. نام گذاری هوشمندانه فصل ها، استفاده از جملات سنگین و آیات، از هوشمندی های نویسنده در کتاب بوده.

«ارتداد» رمان خوبی است که با ایده جدید و فضای سیاسی ‌اش توانسته نظرها را جلب کند.‌ نویسنده، قصد کرده همه پیشینه سیاسی و تاریخی کشور را در قالب یک رمان عاشقانه به مخاطب برساند و تا حد زیادی هم خوب عمل کرده و نظر مثبت خوانندگانش را گرفته. اما آیا «ارتداد» واقعا یک رمان است، یا یک بیانیه سیاسی-فرهنگی؟

در اینکه توانایی نویسنده آنقدر کافی بوده که بتواند تمام لحظات قبل انقلاب را در قالب داستان بنویسد و حتی جسارت داشته باشد تا با بهره گیری از تخیلش، دوران بدون جمهوری اسلامی را هم به تصویر بکشد، شکی نیست، حتی می‌توان «ارتداد» را رسانه مکتوب برای نشر منظومه فکری انقلاب اسلامی در نظر گرفت؛ اما باید قبول کنیم ارتداد از لحاظ لحن به پای «نخل و نارنج» نمی رسد و به اندازه تجربه قبلی نویسنده، موفق نبوده.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا